Narodziny pierwszej dziewczynki poczętej w ten sposób, Louise Brown, nauczyły nas właśnie tego, że istota ludzka staje się nią w chwili zapłodnienia. Nie mamy tu już do czynienia z opinią teoretyka lub logicznym wnioskiem sformułowanym na podstawie wiedzy embrio­lo­gi­cznej lub genetycznej, lecz z doświadczeniem przeprowadzonym na gatunku ludzkim: życie ludzkie zaczyna się z chwilą zapłodnienia. Gdyby to nie było prawdą, zapłodnienie „in vitro” nie byłoby możliwe. Gdyby doktor Edwards i doktor Steptoe, wkładając po raz pierwszy ma­leńki embrion do macicy pani Brown, nie byli całkowicie pewni, że nie jest to ani guz, ani zwierzę, ani roślina, lecz istota ludzka — cudownie młoda, najmłodsza, jaką kiedykolwiek widziały oczy ludzkie — nigdy nie odważyliby się na ten eksperyment. Jest to jedyny interesujący wniosek z zapłodnienia „in vitro”: dowodzi tego, co zawsze było wiado­me, a co niektórzy kwestionowali, czyli że życie ludzkie zaczyna się z chwilą zapłodnienia. Dowodzi również, że najmłodsza istota ludzka, ten drobniutki embrion, który od chwili zapłodnienia zaczyna się gorączko­wo dzieliċ i organizowaċ w obszarze o wielkości półtora milimetra, po­siada nadzwyczajną zdolnośċ przeżycia. (…)

Natura ludzka nie cieszy się dobrą prasą. Niemodne jest mówiċ, że istnieje coś takiego. Muszę się wam zwierzyċ. Jestem specjalistą od analizy chromosomów i wiem , że istnieje wielkie podobieństwo między chromosomami szympansa, goryla, orangutana i człowieka. Wiem, że istnieje również różnica między naturą małpy i naturą człowieka. Wiem to z osobistego doświadczenia. Wiele podróżuję, ale za każdym razem, gdy przyjeżdżam do jakiegoś miasta, którego dobrze nie znam, odwie­dzam dwa miejsca: uniwersytet i ogród zoologiczny. I prawie zawsze widzę, jak na uniwersytetach zjeżdżają się na kongresy mądrzy ludzie i potrząsają głowami, zastanawiając się, czy ich własne dzieci, kiedy są młode, nie są przypadkiem zwierzątkami. Nigdy natomiast nie widzia­łem w ogrodzie zoologicznym kongresu szympansów, które by się za­stanawiały, czy zważywszy na całokształt ich dzieci nie zostaną kiedyś profesorami uniwersytetu! (…) Myślę, że z tego można wnioskowaċ o prawdziwości starodawnego pojęcia natury ludzkiej. (…)

Natura ludzka pojawia się już u samego początku życia, w chwili zapłodnienia. To ona uczy nas, że embrion nie jest łatwo psującym się środkiem, który można zamrażaċ lub odmrażaċ w zależności od potrze­by, że nie jest towarem, który można sprzedawaċ, nie jest materiałem doświadczalnym, którego można używaċ lub nadużywaċ, nie jest skła­dem części, z którego można czerpaċ, gdy zachodzi potrzeba. Od swej pierwszej chwili embrion ludzki jest po prostu członkiem naszego gatu­nku. I z tego właśnie powodu, z tego jedynego powodu nie wolno go krzywdziċ, lecz trzeba broniċ przed wszelkim nadużyciem.

Jerôme′a Lejeune, Etyka i genetyka